Pembe Burun, Kaplancık’ın aklını çeldi, oyunlar oynayarak onu kandırdı. Kaplancık da, Ayıcık’ı unuttu, Pembe Burun’u dost bildi. Sonra da… Neler oldu neler!

Günlerden bir gün Kaplancık, “Bugün benim doğum günüm, haydi bir parti verelim!” deyince, Ayıcık çok heyecanlanır, Günter Sandıkkurbağası neşeyle vıraklar, Şenşakrak Ördek armonikasıyla katılır onlara.

Böylece başlayan partiye Ördek Teyze’den Pembe Burun’a, Koca Şişman Orman Ayısı’ndan Zırıltı Kukla’ya, Tavşan Baldriyan’dan Seyahat Eşeği Mayorka’ya, pek çok dost gelir. Partide yemekler yenilir, sütler ve gazozlar içilir, mutlulukla dans edilir…

Şimdi, bu partiye siz de katılmak isterseniz, hemen ilk sayfayı açın lütfen!

Ayıcık ve Kaplancık o kadar yakın dostlardır ki, bir gün Kaplancık, balık tutmaya giden Ayıcık’a şöyle der:

“Sen gittiğin zaman kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen bana gittiğin yerlerden mektup yaz ki, aldığımda mutlu olayım,

olur mu?”

Kaplancık’ın Ayıcık’a mektup yazması ile başlayan bu haberleşme serüvenine önce Hızlı Ayakkabılı Tavşan katılır; sonra da Şanslı Köstebek, Ördek Teyze, Amcaoğlu Kirpi, Uzun Burunlu Adam, Fil ve diğerleri.

Ah, işte böyledir mektuplar! Sadece bir mektup bile, kooooskocaman mutluluklar yaratabilir!

Bir ağacın, ne kadar BÜYÜK olursa olsun tek bir ağacın gündelik yaşamımızdaki yeri nedir?