Ah, ah, ah… Zavallı Kaplancık bir gün ormandan zar zor döner. Öyle hastadır ki, adım atacak hâli yoktur. Ayıcık çok üzülür bu duruma ama “Göreceksin, seni hemen iyileştireceğim,” diyerek kolları sıvar. Önce ağrıyan yerlerini sarar Kaplancık’ın, sonra Ördek teyze’yi ve diğer dostları çağırır Kaplancık’a moral vermesi için. Daha sonra da, hep birlikte hastaneye giderler.

Hastanede Kaplancık’ın röntgeni çekilir, ilaçları verilir. Ama Kaplancık’ı asıl iyileştirecek olan nedir acaba ?

İşte bu sorunun cevabı, okuyacağınız öyküde saklı !

Birbirlerine mektup yazmaktan tutun da, birlikte yüzmeye, birbirlerine hikâyeler anlatmaya, kayıp düğmeleri birlikte bulmaya kadar her şeyde, Kurbağa ve Murbağa hep birlikte – tam da en yakın arkadaşların olması gerektiği gibi.

“Bir arkadaşınız varsa hiçbir şeyden korkmanız gerekmez!”

Ayıcık ve Kaplancık, iki candan dosttular. Ve hiçbir şeyden korkmuyorlardı; çünkü birlikte bir ayı kadar, bir kaplan kadar güçlüydüler. Nehrin kıyısındaki evlerinde mutluydular. Ama bir sabah yola koyulup Panama’yı aradılar. Hayallerinin ülkesini. Yolculukları esnasında da çok güzel maceralar yaşadılar.
İyi de, Panama neredeydi?
Tilki de, inek de, fare de Panama’yı bilmiyordu. Yalnızca horoz onlara yardımcı oldu.

Sonunda, aradıklarını buldular!