Pembe Burun, Kaplancık’ın aklını çeldi, oyunlar oynayarak onu kandırdı. Kaplancık da, Ayıcık’ı unuttu, Pembe Burun’u dost bildi. Sonra da… Neler oldu neler!

Bu kez Tilki Toni, Deniz ve kardeşleri Toprak’la Güneş, İstanbul’da büyülü bir yolculuk yapıyorlar ve sonra da, mahallenin kayıp köpeği, gözleri bal renkli Kuli’nin izini sürüyorlar!

Ayıcık ve Kaplancık o kadar yakın dostlardır ki, bir gün Kaplancık, balık tutmaya giden Ayıcık’a şöyle der:

“Sen gittiğin zaman kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen bana gittiğin yerlerden mektup yaz ki, aldığımda mutlu olayım,

olur mu?”

Kaplancık’ın Ayıcık’a mektup yazması ile başlayan bu haberleşme serüvenine önce Hızlı Ayakkabılı Tavşan katılır; sonra da Şanslı Köstebek, Ördek Teyze, Amcaoğlu Kirpi, Uzun Burunlu Adam, Fil ve diğerleri.

Ah, işte böyledir mektuplar! Sadece bir mektup bile, kooooskocaman mutluluklar yaratabilir!

Kivibik çok farklı. Midesi de çok farklı çalışıyor: Kivibik korkularla beslenen, onları yediğinde korkuların yok olmasını sağlayan bir canlı.

Kırmızı’nın rengi mavi olmasına rağmen etiketinde ”kırmızı” yazmaktadır. Ailesi, öğretmenleri, arkadaşları hatta tüm araç gereçler onun kırmızı olmasına yardım etmeye çalışırlar ama bu imkânsızdır.

Bir ağacın, ne kadar BÜYÜK olursa olsun tek bir ağacın gündelik yaşamımızdaki yeri nedir?